Het concilie van Trente (1545-1563) verplichtte de pastoors om de doopsels en de huwelijken van hun parochianen op te tekenen. Later, in de loop van de 17de eeuw, werden door de meeste pastoors stilaan ook gegevens bijgehouden over het overlijden en begrafenissen van de parochianen. Met een beetje geluk kunt u dus aan de hand van deze registers uw voorouders terugvinden tot de 16de eeuw. De akten zijn meestal opgesteld in het Latijn, maar het gebruik van steeds dezelfde woorden maakt de raadpleging vrij eenvoudig.

Wie zich verder verdiept in zijn stamboom komt vaak zonder veel problemen ook in de periode vóór 1796 terecht. In deze periode, ook aangeduid als het Ancien Regime, staan andere documenten ter beschikking om de stamboom te vervolledigen. Eén van de interessante bronnen voor deze periode zijn de staten van goed. Staten van goed zijn documenten door de schepenbank vwerden opgemaakt bij het overlijden van één van de ouders van minderjarige kinderen. Minderjarig betekende toen "minder dan 25 jaar oud". Na dit overlijden werd een gedetailleerde beschrijving opgemaakt van alle bezittingen van het gezin die tijdens het huwelijk werden verworven, zowel roerende als onroerende goederen. Dit overzicht werd aangemaakt om duidelijk de rechten ten aanzien van dit vermogen vast te leggen tussen de erfgenamen. De erfgenamen waren in eerste instantie de overblijvende echtgeno(o)t(e) en de kinderen, maar eventueel ook andere verwanten.